Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Restatis igitur vos; Omnis enim est natura diligens sui.

Venit ad extremum;: Haeret in salebra.
Quo modo?: Facillimum id quidem est, inquam.
Bork: Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Idemne, quod iucunde?: Idemne, quod iucunde?
Immo videri fortasse.: Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
Bork: Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;

Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;
Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.
Totum genus hoc Zeno et qui ab eo sunt aut non potuerunt aut noluerunt, certe reliquerunt.
Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.
Si longus, levis.
Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.

Quod enim vituperabile est per se ipsum, id eo ipso vitium
nominatum puto, vel etiam a vitio dictum vituperari.

Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Omnia peccata paria dicitis. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Nos vero, inquit ille; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. De illis, cum volemus. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sit enim idem caecus, debilis.

Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.
Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?
Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.
Idemne, quod iucunde?