Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Duo Reges: constructio interrete. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum
reliquarum communia.

Quam vellem, inquit, te ad Stoicos inclinavisses! erat enim,
si cuiusquam, certe tuum nihil praeter virtutem in bonis
ducere.

Bork: De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari.
Erat enim Polemonis.: Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
Ita prorsus, inquam;: Si enim Zenoni licuit, cum rem aliquam invenisset inusitatam, inauditum quoque ei rei nomen inponere, cur non liceat Catoni?
A mene tu?: Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Quis autem honesta in familia institutus et educatus ingenue non ipsa turpitudine, etiamsi eum laesura non sit, offenditur? Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.

Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?

Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Maximus dolor, inquit, brevis est. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?
Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?
Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;
Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.